Over pestgedrag, superioriteitsgevoel en de schopstoel.
Veel van de PVV stemmers komen uit de onderklasse van de maatschappij. Socialisten kunnen dat vaak maar moeilijk begrijpen. “Waarom zouden mensen aan de onderkant van de ladder voor meer ongelijkheid stemmen? Het is toch veel logischer dat juist die mensen voor meer gelijkheid zouden zijn.” Het antwoord is dat de PVV deze mensen meer zegt te bieden dan gelijkheid, de PVV biedt hen superioriteit.
Pikorde
Alle groepen mensen die met elkaar te maken hebben hebben een pikorde. Ook als de groep zich er zelf niet van bewust is, ontstaan er favorieten, leiders, volgelingen en buitenbeentjes. Niet iedereen hoeft precies dezelfde rangorde te zien, maar ze weten wel hoe ze zelf ten opzichte van anderen staan.
Pestgedrag
Iets wat veel mensen niet weten is dat de ergste pestkoppen niet de favorieten of de leiders zijn, maar de mensen die net wel net niet buitenbeentjes zijn. Zij hebben er het meest mee te winnen denken ze. Zij hebben het gevoel dat ze op de schopstoel zitten, telkens benadeeld te worden door de mensen die boven hen staan in de pikorde.
Als dan de gelegenheid zich voordoet om iemand anders dan zijzelf op de schopstoel te zetten, zullen ze die kans met beide handen aangrijpen. Zij hopen hiermee erkenning te krijgen, en “echt” bij de groep te gaan horen. Ze voeren immers het beleid van de groep uit door de buitenbeentjes die zich niet aan de “regels” van de groep houden daarvoor te straffen.
De Paradox
De pijnlijke werkelijkheid is dat als de buitenbeentjes succesvol zijn weggepest, de pestkoppen opnieuw zelf op de schopstoel zitten.
De PVV
Dit is wat de PVV aan de mensen biedt. Een overtuiging. “Ik ben misschien niet perfect, maar ik ben tenminste geen moslim.” Enerzijds de welbekende anti-islam kritiek en anderzijds de door links vergeten boodschap dat Henk en Ingrid degene zijn die nu op de schopstoel zitten. Daarom is de slachtofferrol ook zo’n belangrijk element van de boodschap die de PVV uitdraagt.
Allochtonen en andere verdrukte groepen
Niet alleen in de onderste sociale klasse vind je aanhang van de PVV, ook bij andere groepen die zichzelf maatschappelijk achtergesteld of gediscrimineerd voelen vind je die. Bijvoorbeeld onder allochtonen die geen moslim zijn, of homo’s, lesbiennes en joodse mensen. De PVV bevestigt in zijn boodschap het slachtofferschap van deze laatste 3 groepen, en zegt daarmee impliciet dat deze groepen onterecht als buitenbeentje worden behandeld. “Deze groepen horen er bij, die andere groep is het buitenbeentje” zeggen ze impliciet.
Tegelijkertijd biedt de PVV daarmee een superioriteitsgevoel aan deze groepen. Goedkeuring van iemand die iedereen goedkeurt voelt niet zo bijzonder als goedkeuring van iemand die bepaalde groepen “streng” afkeurt. Bij de aanhang van de PVV zie je vaak een grote hunkering naar die goedkeuring, erkenning, bevestiging van hun non-inferioriteit.
Het zijn niet de leiders zelf die in de PVV het ergste pestgedrag vertonen, Geert Wilders zegt dat hij geen geweld tegen moslims wil zien. Het zijn de volgelingen die zich verdrukt voelen die het ergste pestgedrag vertonen.
Hoe dit aan te pakken?
Er zijn twee manieren om dit probleem aan te pakken. De zachte manier is om de groepen die zich verdrukt voelen te erkennen en te benadrukken dat deze groepen bij de maatschappij horen. Een probleem hierbij is dat je de pestkoppen gelijk _lijkt_ te geven en politiek hun kant op beweegt. (VVD en CDA) De harde manier is om pestkoppen te pesten op basis van hun pestgedrag, door van hen die pestgedrag vertonen buitenbeentjes te maken. Een probleem hierbij is dat je de groepen die zich toch al als het buitenbeentje voelden gelijk _lijkt_ te geven in hun gevoel onterecht te worden aangevallen. (Von der Dunk, Tofik Dibi)
De harde aanpak heeft alleen kans als het grootste deel van de bevolking daar aan mee werkt. Maar de bevolking heeft niet de tijd daarvoor.
Dit alles is natuurlijk maar een enkel aspect van de PVV, maar ik denk wel een belangrijk aspect.
fonteindolfijn 